Can Yücel’in çevirisinden yararlanarak metni uyarlayan, yöneten ve oynayan Adnan Tönel, simgesel bir dille anlatıyor Hamlet’in yaşadıklarını. Oyunu, son sahneden başlatıp tekrar başa dönerek, Hamlet’in öldükten sonra ikinci kez aynı hayatı, bu kez başına gelecekleri bilerek yeniden yaşadığını gösteriyor. Bir ruh gibi dolaşıyor Hamlet her yanı simsiyah sahnede. Sahne üzerindeki her aksesuar Hamlet için bir kişiliği yansıtıyor. Ortadaki koltuk ve üzerindeki minik kuklalar iktidar ve saraylıları, sarı bir peruk Ophelia’yı, kenardaki bir taş parçası ölen babasını, boynundaki madalyon dostu Horatio’yu, tabak içindeki bir balık Polonius’u simgeliyor. Annesiyle konuştuğuı ya da kendisiyle hesaplaştığı sahneler avucunun içindeki ayna yoluyla görselleştiriliyor.