Akademik Veri Yönetim Sistemi
Diğer, ss.1-2, 2024
Günümüzde Türkiye’de demografik yapı bölgelere göre önemli farklılıklar göstermektedir. Bu durumun nedeni bölgeler arasındaki sosyoekonomik ve sosyokültürel yapı farklılığıdır. Toplam doğurganlık hızının yüksek olduğu nispeten düşük kentleşme oranına sahip bölgelerde çocuk nüfus oranı yüksekken yaşam koşullarının daha iyi olduğu ve ortalama insan ömrünün uzun olduğu bölgelerde ise yaşlı nüfus oranı fazladır. İş olanaklarının fazla olduğu bölgelerde ise alınan göçten dolayı çalışma çağındaki nüfus oranı yüksektir.
Ülke genelinde yüzde 21,5 olan çocuk nüfus oranı Güneydoğu, Kuzeydoğu ve Ortadoğu Anadolu bölgelerinde oldukça yüksek olup yüzde 26-33 arasında değişmektedir. Bu değer Ege, Batı Marmara, Batı ve Doğu Karadeniz bölgelerinde ise ülke ortalamasına göre düşük olup yüzde 17-18 civarındadır(Tablo.2).
Türkiye’de yaşlı nüfus oranı da bölgelere göre önemli farklılıklar göstermektedir. Batı Marmara, Batı ve Doğu Karadeniz ile Ege’de yüzde 13-15 civarında olan yaşlı nüfus oranı, yüzde 10 olan Türkiye’deki ortalama değerden oldukça yüksektir. Doğu Marmara yüzde 11, Orta Anadolu’da ise yüzde 12 civarında olan yaşlı nüfus oranı yukarıda adı geçen bölgelere göre az olup geri kalan bölgelere göre daha yüksektir. Buna karşın Güneydoğu Anadolu’da yüzde 5 civarında olan yaşlı nüfus oranı Ortadoğu Anadolu ve İstanbul bölgelerinde yüzde 8, Kuzeydoğu Anadolu’da yüzde 9 ve Batı Anadolu ve Akdeniz’de ise yüzde 10 civarındadır.