Çok Kültürlü Avrupa Ülkelerinde Din Eğitimi

Özen M., İnan A.

5. Uluslararası GAP Sosyal Bilimler Kongresi, Gaziantep, Türkiye, 3 - 05 Nisan 2020, ss.29-30

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: Gaziantep
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.29-30
  • Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

İlk insanla birlikte ortaya çıkıp insan hayatının ayrılmaz bir parçası olan din, geçmişte olduğu gibi günümüzde de üzerinde en çok tartışma yapılan fenomenlerden biridir. Zira dünyada meydana gelen önemli olaylar şu ya da bu şekilde dinle irtibatlandırılmaktadır. Bütün dünya ülkelerinde Din eğitimine ihtiyaç var mı yok mu, var ise “dini bir faaliyet” mi yoksa “eğitimsel bir faaliyet” mi olduğu sürekli tartışılmaktadır. Ancak din eğitimiyle ilgili tartışmaların odak noktasını “dinin nasıl öğretileceği” hususu oluşturmaktadır. Eğitimde öncü bir role sahip olan Avrupa ülkelerinin din eğitimi uygulamaları farklı bir dini geleneği barındırması nedeniyle din bilimleri açısından dikkate değer bir konudur. Özellikle ikinci dünya savaşıyla birlikte Doğudan Batıya yaşanan hızlı nüfus göçü Avrupa toplumunun sosyo-kültürel yapısını değişik bir renge büründürmüştür. Hayat standartlarının yüksek olması nedeniyle bu göç ve değişim dalgası günden güne artmaktadır. Hristiyan bir dini geleneğe sahip olan Avrupa toplumu bu dönüşüm süreci içerisinde farklı din ve kültür geleneğine sahip insanları barındırması nedeniyle “çok kültürlü” toplum olarak nitelendirilmektedir. Bu çok kültürlü toplum yapısı içerisinde her Devlet, vatandaşlarının din eğitimini kendine has standartlarla belirlemektedir. Bunun için din derslerinin statüsü ülkelere göre farklılıklar arz etmektedir. Bununla birlikte Batıda din eğitimi veren okullar, resmi ve özel okullar olmak üzere iki grupta toplanabilir. Birinci grupta bütün okulların yaklaşık olarak üçte birini oluşturan özel okullar gelmektedir. Özel okulların da yaklaşık olarak üçte ikisini dini cemaatlerin kurduğu okullar oluşturmaktadır. Bu okullarda din eğitimi ve öğretimi müfredatı büyük ölçüde ilgili dinin temsilcisi olan dini cemaatler tarafından düzenlenir. İkinci grupta ise bütün okulların yaklaşık üçte ikisini oluşturan devlet okulları gelmektedir. Bu okullar eğitim bakanlığına, belediyelere ve İl idarelerine bağlı resmi devlet okullarıdır. Devlet okullarının din eğitimi statüleri zorunlu veya seçmeli okutulması esasına bağlı olarak kendi içerisinde farklı kategorilere ayrılabilmektedir. Devlet okullarında din eğitim ve öğretimi bizzat devlet tarafından organize ve kontrol edilmektedir. 

Religion, which emerged with the first human and is an inseparable part of human life, is one of the most controversial phenomena today, just like in the past. Because important events in the world are connected to religion in one way or another. Whether there is a need for religious education in all countries of the world, if there is such a need whether it is a "religious activity" or "an educational activity" has constantly discussed. However, “how to teach religion” constitutes the focus of the discussions on religious education. Religious education practices of European countries, which have a pioneering role in education, are a remarkable subject in terms of religious sciences, since they have a different religious tradition. Especially with the second world war, the rapid population migration from East to West has turned the socio-cultural structure of the European society into a different color. Due to the high standard of living, this wave of migration and change are increasing day by day. European society, which has a Christian religious tradition, is considered as a “multicultural” society because it contains people with different religious and cultural traditions in this transformation process. Within this multicultural society structure, each State has determined the religious education of its citizens with its own standards. Because of this, the status of religious courses differs from country to country. Having said that, schools providing religious education in the West can be aggrouped into two groups as official and private schools. In the first group, private schools constitute approximately one third of all schools. Thereabout two thirds of private schools are founded by religious communities. In these schools, the curriculum for religious education and teaching are largely organized by religious communities that are representatives of the relevant religion. In the second group, there are public schools that make up approximately two thirds of all schools. These official public schools are affiliated to the ministry of education, municipalities and Provincial administrations. Religious education statuses of public schools can be divided into different categories within themselves depending on the basis of the mandatory or optional education. Religious education and training in public schools is organized and controlled by the state itself.