Akademik Veri Yönetim Sistemi
Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi The Journal of Social Sciences Institute, sa.45, ss.63-86, 2019 (Hakemli Dergi)
Kırgız halkının tarihi geleneği olan pastoralist hayvancılık, sosyoekonomik yaşamsal önemini günümüzde de devam ettirmektedir. Sanayi, inşaat, hizmetler sektörü ve diğer sektörlerdeki istihdam olanaklarının gelişkin olmamasına bağlı olarak iş imkânlarının kıtlığı nedeniyle, özellikle ülkenin yüksek dağlık
bölgelerinde ve ücra yerlerde yapılan hayvancılık, kırsal kesim ailelerinin başat
gelir kaynağıdır. Hayvancılık, Kırgız nüfusunun üretim ve tüketim alışkanlıklarını belirleyen, yoksulluğun azaltılmasını sağlayan, sosyoekonomik kalkınmayı
destekleyen, iç ve dış göç hareketleri üzerinde azaltıcı etkisi olan doğal kaynak
yönetimine dayalı bir ekonomik faaliyet koludur. Bağımsızlıktan sonra, geleneksel hayvancılık sistemleri (pastoral, agro-pastoral ve yarı entanstif) pazar ekonomisine uygun biçimde yeniden düzenlenmeye başlanmıştır. Kırgızistan’da toplam
nüfusun %14’ü tarım sektöründe istihdam edilmektedir. Hayvan sayısı, bağımsızlığın ilan yılı olan 1991’den başlayarak 2001’e kadar hızla gerilemiştir. Koyun ve
sığır sayılarındaki en dramatik düşüş 1989 ile 1995 yılları arasında görülmüştür.
Üretim artışı, hayvan sayısının artışından ileri gelmektedir. 2014 yılına gelindiğinde, kişi başına hayvansal ürün tüketim değerleri bağımsızlık öncesi döneme ait
değerlerin gerisindedir.
Anahtar Kelimeler: Kırgızistan, hayvancılık, bağımsızlık sonrası