AGRO INTERNATIONAL CONFERENCE ON AGRICULTURE June 04-06, 2022, Baku, Azerbaycan, 4 - 06 Haziran 2022, cilt.1, ss.323-328, (Tam Metin Bildiri)
Toprak, canlıların temel ihtiyaçları olan barınma ve beslenme için en önemli kaynaktır. Aynı zamanda 
karasal ekosistemin vazgeçilmez unsuru ve insan zaman ölçeğinde yenilenemeyen bir kaynaktır. Toprak 
kalitesi, toprağın hayvansal ve bitkisel üretimin sürdürülebilirliği, su ve hava kalitesinin artırılması ve 
insan sağlığına uygun canlı ekosistemi oluşturması için gerekli tüm eylemleri gerçekleştirme kapasitesi 
olarak tanımlanmaktadır. Topraklar genellikle arazi kullanımındaki ve yönetimindeki değişikliklere 
yavaş tepki verdiğinden, toprak kalitesindeki değişiklikleri geri dönüşü olmayan hasar oluşmadan tespit 
etmek su ve hava kalitesinden daha zor olabilir. Hızlandırılmış erozyon, toprak organik karbon 
havuzunun tükenmesi ve biyolojik çeşitliliğin kaybı, toprak verimliliğinin kaybı ve besin dengesizliği, 
asitlenme ve tuzlanma başlıca toprak bozunma süreçleri arasındadır. Toprak bozulma eğilimleri, onarıcı 
bir arazi kullanımı ve önerilen yönetim uygulamalarının benimsenmesiyle iyileştirilebilir. Tarımsal 
uygulamaların sürdürülebilirliğini değerlendirmek için, toprak kalitesinin çeşitli indekslerini kullanarak 
toprak sağlığının değerlendirilmesine ihtiyaç vardır. Toprağın kimyasal ve mikrobiyal özellikleri, 
tarımsal ekosistemlerde sürdürülebilir arazi yönetimini değerlendirmek için toprak kalite indeksleri 
yaygın olarak kullanılmaktadır. Fiziksel toprak kalitesi indeksleri genellikle havalandırma, su depolama 
ve hareket ile ilgiliyken, kimyasal toprak kalitesi indeksleri besin mevcudiyeti, eser metallerin 
fitotoksisitesi ve topraktaki pestisit hareketliliği ile ilgilidir. Toprak kalitesinin birçok biyolojik indeksi 
nitrojen mineralizasyonu, mikrobiyal biyokütle, mikrobiyal biyokütlenin toplam karbon oranını, toprak 
solunumu ve atığın ayrışma oranlarını içerir. 
Soil is the most important resource for shelter and nutrition, which is the basis of the needs of living 
things. It is also indispensable element of the terrestrial ecosystem and a non-renewable resource on 
human time scales. Soil quality is defined as the capacity of the soil to perform all necessary actions for 
the sustainability of animal and plant production, increasing water and air quality, and creating living 
ecosystem favourable to human health. Since soils generally react slowly to changes in land use and 
management, detecting changes in soil quality before irreversible damage can occur can be more 
difficult than in water and air quality. Accelerated erosion, depletion of the soil organic carbon pool and loss of biodiversity, loss of soil fertility and nutrient instability, acidification and salinization are among 
the major soil degradation processes. Soil degradation trends can be ameliorated by a restorative land 
use and adoption of recommended management practices. To evaluate sustainability of agricultural 
practices, assessment of soil health using various indices of soil quality is needed. Soil chemical and 
microbial properties are commonly used as soil quality indices to evaluate sustainable land management 
in agroecosystems. Physical soil quality indices are generally related to aeration, water storage and 
movement, while chemical soil quality indices are related to nutrient availability, phytotoxicity of trace 
metals, and pesticide mobility in soils. Many biological indices of soil quality include nitrogen 
mineralization, microbial biomass, microbial biomass to total carbon ratios, soil respiration and rates of 
waste decomposition.