4. Uluslararası Felsefe, Eğitim, Sanat ve Bilim Tarihi Sempozyumu, Muğla, Türkiye, 14 - 18 Nisan 2021, ss.94-111
Köy Enstitüleri, çok araştırma yapılan konulardan biri olarak öne çıkmaktadır. Tek
partili dönemin sonlarına doğru Türkiye coğrafyasına dengeli bir şekilde dağıtılmış olarak
açılan ve çok partili dönemde sona erdirilen köy enstitülerinin kurulmasında çeşitli hedef ve
amaçlar güdülmüştür. Esasen iki temel amacı vardır. Birincisi Cumhuriyetin kurulmasının
üzerinden yaklaşık 20 yıl geçmiş olmasına karşın nüfusun büyük kısmını barındıran köylerde
temel eğitim neredeyse yoktu. Her yedi köyün ancak birinde okul vardı. Buna çözüm
getirmek için bu sistem ortaya atılır. İkinci temel hedef köy enstitülerinde yetişen
öğretmenler aracılığı ile Cumhuriyet devrimlerinin vatandaşlara, özelde köylülere
benimsetilmesi ve içselleştirilmesidir.
Yukarıda belirtilen amaçları gerçekleştirmek üzere 1940’larda açılmaya başlanan
köy enstitülerinin son halkası olarak 1948 yılında Van’da yeni bir enstitü açılmıştır. Bu
enstitü, Van ve çevresindeki vilayetlerde bulunan köyleri kapsamak üzere Van-Erciş
karayolu üzerinde yer alan Ernis Köyü’nde kurulmuştur.
Enstitü açıldığı yıldan itibaren çevresinde öğretmen olmak isteyen köy çocuklarını
kendine çekmiştir. Okul köy enstitüsü olarak etkin olduğu altı yıllık kısa ömründe
çevresindeki köy çocukları için umut olmuştur. Bu çocuklar okuldan mezun olduktan sonra
öğretmenliğe başlayınca da başka birçok köy çocuğuna da eğitim şansı doğmuştur.
1950 yılındaki iktidar değişikliği Ernis Köy Enstitüsünü kapanışa götüren sürecin
başlangıcı olmuştur. Ernis Köy Enstitüsü ve diğer köy enstitüleri meydana gelen iktidar
değişikliği sonrasında siyasal erki elinde bulunduran kadroların enstitülere olumsuz
bakmaları, hatta zararlı bir yapılanma olarak görmeleri sonucunda 1954 yılında
kapatılmıştır.