Fecr Yayınları, Ankara, 2023
Hadis
ilminde hazırlanan bu çalışmada esas olarak Kemâleddîn İbnu'l-Humâm'ın hadis
ilmindeki konumu ve metodunun ortaya konulması amaçlanmaktadır. Ünlü Hanefi
hukukçusu İbnü'l-Hümâm aslen Sivaslı olup, hicrî 790 yılında (m. 1388) Mısır'da
doğmuş, orada eğitim görmüş ve hicrî 861 yılında (m. 1467) yine orada vefat
etmiştir.
İbnü'l-Hümâm
daha çok fakih ve kelamcı olarak tanınmasına rağmen, onun hadis ilmindeki
bilgisi, zikri geçen bu iki ilimdeki bilgisinden hiç de az değildir. Onun hadis
bilgisi el-Hidâye’nin şerhi olan meşhur eseri Fethu’l-kadîr’de
açıkça görülmektedir. İbnü’l-Hümâm bu şerhinde fıkıh konularını ele alırken çok
sayıda hadis zikretmiş ve bu hadisleri metin ve sened yönünden mutlaka bir
değerlendirmeye tabi tutmuştur. Bunun yanı sıra İbnü’l-Hümâm mezhep
taassubundan uzak ve hür düşünceli bir âlimdir. Bu nedenle o sık sık kendi
mezhebinin delillerini de rahatlıkla eleştirebilmiştir. İbnü’l-Hümâm’ın hadis
sahasındaki bilgisi oldukça ileri bir düzeydedir. Bu açıdan o, hadis
literatürüne tamamen hâkim bir muhaddis olarak kabul edilmeyi hak etmektedir.
İbnü’l-Hümâm
hadisleri değerlendirirken “Kur’an-Sünnet bütünlüğü” ve “Sünnetin kendi içinde
bütünlüğü” ilkelerine oldukça önem vermiş ve hadisleri bu ilke ışığında anlamaya
ve yorumlamaya özen göstermiştir. O, birbiri ile zâhiren çelişik gibi görünen
hadisleri uyuşturmada takip ettiği yöntem açısından da dikkat çekişi
yaklaşımlar sergilemiştir. Bütün bu nedenlerden dolayı İbnü'l-Hümâm, her
ne kadar hadis sahasında müstakil bir eser yazmamış olsa da, kesinlikle bir muhaddis
olarak anılmayı fazlasıyla hak etmektedir.