Kültür, tiyatro seyircisi ve onun alımlamasını biçimlendiren temel dinamiklerin başında gelmektedir. Seyirci, kültürel kodları aracılığıyla sahnedeki oyunla ilişki kurmakta, anlamakta ve anlamlandırmaktadır. Kültürel imajların seyircinin tiyatro olayını alımlaması, anlamlandırması ve sahiplenmesi bağlamında nasıl güçlü bir işleyiş sağladığını göstermeyi amaçlayan bu çalışma, seyircinin tiyatro olayıyla güçlü bağlar ile buluşması ve onu sahiplenmesinin nasıl sağlanacağının bir nevi yeniden hatırlatması olması açısından önem taşımaktadır. Antik Yunan Kültürü ve Seyircisi üzerinden geliştirilen bu çalışmada nitel araştırma yöntemi (İçerik Analizi) kullanılmıştır. Özellikle oyun yazarları ve rejisörler için uyun yazımı ve reji kriterleri bağlamında kültür ve kültürel imajların estetize edilerek seyirciyle daha canlı bir ilişki kurulabileceği, seyircinin alımlama kalıplarının kültürel kodlar ve imajlar aracılığıyla daha güçlü bir biçimde tetiklenebileceğini gösteren bu çalışmada kültürün seyirci kalabalığı açısından çoğu zaman göz ardı edilen önemine bir kez daha dikkat çekilmektedir. Kültürel dinamiklerin gerek yazarlar ve gerekse yönetmenler tarafından estetik üretim yaparken daha kapsamlı bir biçimde ele alınması önerilmektedir.