Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, no.54, pp.131-164, 2021 (AHCI)
İAt the end of the 19th century, humanity began to see and perceive
pictures in a way that no one had seen before in history. Camera filming has
changed not only what we see but also how we look. A picture standing on the
wall, like the human eye, can only be in one place in a period. The camera, on
the other hand, began to copy it to be used in any size, anywhere, for any
purpose. Neşet Günal's Soil Men, produced by Sami Şekeroğlu using 26 works
drawn by his teacher, painter Neşet Günal, between 1961 and 1984, within the
framework of his new perception and reinterpretation of the picture by the
camera, is the hidden pinnacle of the art of appropriation in our cinema. one of
its points. In this article, the relationship between cinema and painting will be
examined, and the production process of Neşet Günal's film Earth Men, which
spanned ten years, will be analyzed in particular, two subjects of appropriation,
Neşet Günal and Sami Şekeroğlu. The reflection of the artists' feeding from
similar roots and the harmony in the way they perceive the world to the
production process of the film, which is the result of reproduction, will be
analyzed. The appropriation process of the film was evaluated based on the
information, documents and documents obtained. As a result of the
evaluations, in this experimental film, which can be seen as the first of its kind,
it has been seen that the artistic understanding of both artists has turned into a
common product. This joint work has affected the art life of both artists.
İnsanlık, 19. yüzyılın sonunda daha
önce tarihte kimsenin görmediği bir şekilde
resimleri görüp algılamaya başlanmıştır.
Kameranın film çekmesi sadece gördüğümüz
ş e y i d e ğ işt i r m e k l e k a l m a m ış n a sı l
göründüğümüzü de değiştirmiştir. Duvarda
duran bir resim, insan gözü gibi, sadece bir zaman
dilimi içerisinde, sadece bir yerde olabilmektedir.
Kamera ise onu herhangi bir boyutta, herhangi bir
yerde, herhangi bir amaçla kullanılmak üzere
kopyalamaya başlamıştır. Yeni algılama biçimi
ve kameranın resmi yeniden yorumlaması
çerçevesinde, Sami Şekeroğlu'nun, hocası
ressam Neşet Günal'ın 1961-1984 yılları arasında
çizdiği 26 eserini kullanarak yaptığı Neşet
Günal'ın Toprak Adamları filmi, temellük etme
yani kendine mal etme sanatının sinemamızdaki
gizli kalmış zirve noktalarından biridir. Bu
makalede sinema resim ilişkisi irdelenip
temellük etme'nin iki öznesi Neşet Günal ve Sami
Şekeroğlu özelinde Neşet Günal'ın Toprak
Adamları filminin on yıla yayılan yapım süreci
analiz edilecektir. Sanatçıların benzer köklerden
beslenmeleri ve dünyayı algılayış biçimlerindeki
uyumun yeniden üretim sonucu ortaya çıkan
filmin yapım sürecine yansıması analiz
edilecektir. Elde edilen bilgi, belge ve
dokümanlar üzerinden filmin temellük süreci
değerlendirilmiş. Yapılan değerlendirmeler
sonucunda türünün ilk örneği ol a r ak
görülebilecek bu deneysel filimde, her iki
sanatçının sanat anlayışlarının ortak bir ürüne
dönüştüğü görülmüştür. Bu ortak çalışma