Türk Nöroşirürji Derneği, 29. Bilimsel Kongresi, Antalya, Türkiye, 17 - 25 Nisan 2015, cilt.25, ss.267-268, (Özet Bildiri)
Amaç: Enfekte yaradan alınan kültürlerde sıklıkla üreyen etkenler
Staphylococcus ve Streptococcus gibi normal fl ora bakterileridir.
Nöroşirürji pratiğinde kontaminasyon olarak değerlendirilen, ancak kliniğidüzelmediğinden ampirik tedaviye devam ettiğimiz olgular mevcuttur.
Biz bu çalışmamızda kültür sonucu kontaminasyon gelmesine rağmen,
kliniği düzelmeyen vakaların sorgulanması gerektiğini vurgulamayı
amaçladık.
Yöntem: Cerrahi müdahale sonrası alınan kültür materyalinde etken
olarak seyrek izole edilen Staphylococcus capitis üreyen bir olgu
sunulmuştur.
Bulgular: 5 yaşında erkek çocuk, kliniğimizde intraserebral hematom
nedeni ile opere edildi. IR+/+, pupiller izokorik, GKS 5. Trakeostomili
ve enteral beslenen hastanın postoperatif yoğun bakım takiplerinde
hidrosefali gelişmesi sonrasında EVD uygulandı. Takiplerinde genel
durumu düzelmeyen hastanın, WBC19. 37. CRP 23. 39 mg/l. Ateş 39. 5C.
oldu. Yara yerinden akıntısı ve pnömoni tablosu mevcuttu. Hastanın
alınan kültüründe Stafilococcus Capitis üredi. Enfeksiyon ile konsulte
edilen hastada öncelikle kontaminasyon düşünüldü ve pnömoni tedavisi
devam edildi. Ancak enfeksiyon açısından klinik tablosunda düzelme
olmadı. Literatür incelenerek nadir görünen bu etkenin klinik tabloya
neden olabileceği düşünüldü ve tekrar enfeksiyon ile konsulte edilerek
kültüre uygun antibiyoterapi başlandı ve hastanın kliniği düzeldi.
Tartışma: Akıntılı kronik yarada ilk yapılacak işlem kültür alınması
olmalıdır. Yumuşak doku infeksiyonlarında koagulaz (-) stafilokoklar
üretildiğinde çoğunlukla kontamine olarak kabul edilir. Ancak bizim
olgumuzun örneğinde direkt mikroskopide fagosite edilmiş kokların
görülmesi ve kültürde saf şekilde S. capitisin üretilmesi, hastanın kliniği ile
de uyumlu olması nedeniyle etken olarak kabul edilmiş ve duyarlılık test
sonucuna göre uygun antibiyotik ile tedavi edilmiştir. Kontaminasyon
olarak değerlendirilse bile her kültür sonucu hastanın kliniği ile birlikte
değerlendirilmeli ve laboratuar kaynaklı hatalar olabileceği göz ardı
edilmemelidir.