DİETHYLNİTROSAMİNE UYGULANAN SIÇANLARDA YEŞİL ÇAYIN ETKEN MADDESİ EPİGALLOKATECHİN GALLATE’NİN KAN DOKUSUNA ETKİLERİNİN ARAŞTIRILMASI


Creative Commons License

Rağbetli M. Ç., Bilici Z., Arıhan O., Rağbetli C.

INTERNATIONAL ASIAN CONGRESS on CONTEMPORARY SCIENCES, Makkah, Suudi Arabistan, 15 - 24 Nisan 2019, ss.191

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: Makkah
  • Basıldığı Ülke: Suudi Arabistan
  • Sayfa Sayıları: ss.191
  • Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Bu çalışmada çayın etken maddesi olan Epigallokatechin gallate (EGCG)’nin kanserojen ve 

karaciğere  toksik  etkileri  bulunan  Diethylnitrosamine  (DEN)’nın  maruziyetine  karşı  kan 

dokusundaki etkileri incelendi. Çalışmada 3 aylık, 50 adet (200-250 gr) Wistar albino cinsi rat 

kullanıldı. Grup olarak uygulama için her grupta onar adet olarak beş gruba ayrıldı. Grup I 

(Kontrol): Herhangi bir şey verilmedi. Grup II (Kontrol Sham): İlk gün serum fizyolojik 0,5 

ml/kg/ IP tek doz uygulandı. Grup III (DEN) grubunda ilk günde 150 mg/kg/IP DEN tek doz 

enjekte  edildi.  Grup  IV  (EGCG  )  ilk  günden  itibaren  10  gün  boyunca  her  gün  oral  yolla 

EGCG 10mg/kg/gün verildi. Grup V (DEN+EGCG) İlk gün tek doz 150 mg/kg/gün DEN IP 

ile  uygulandı.  İlk  günden  itibaren  10  gün  boyunca  her  gün  oral  yolla  EGCG  10mg/kg/gün 

verildi. İncelenen parametreler periferik yayma, hemogram ve biyokimyasal parametrelerdir 

(Demir, demir bağlama,  lipit profili, transferrin,  ALT, AST,  LDH, AlkP  ve  glikoz). EGCG 

grubunda  WBC  sayısı  artmıştır.  Periferik  yaymada  gruplar  arasında  anlamlı  fark 

gözlenmemiştir.  İncelenen  hemogram  parametrelerinden  RBC,  HGB  ve  HCT  kontrol 

grubunda  düşük  olarak  gözlenmiştir.  Demir  ile  ilişkili  parametrelerde  anlamlı  fark 

gözlenmemiştir. Kolesterol düzeyleri açısından DEN ve EGCG’nin birlikte uygulandığı grup 

en yüksek bulunmuştur. Bu çalışmamız DEN ve EGCG kimyasallarının ayrı ayrı ve birlikte 

uygulamasının periferik yaymada belirgin etkiye neden olmadığı ancak diğer hematolojik ve 

biyokimyasal  parametrelerde  farklılıklara  neden  olduğunu  ortaya  koymuştur.  Sonuçlar 

literatür ışığında tartışılmıştır