SEZAİ KARAKOÇ'UN ŞİRLERİNDE ÖNE ÇIKAN DİNİ SEMBOLLER


Creative Commons License

Yavuzer M. Ş.

ULUSLARARASI AKADEMİK ARAŞTIRMALAR KONGRESİ, Bolu, Türkiye, 20 - 22 Temmuz 2020, cilt.3, ss.332-343

  • Yayın Türü: Bildiri / Tam Metin Bildiri
  • Cilt numarası: 3
  • Basıldığı Şehir: Bolu
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.332-343
  • Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

 İkinci Yeni şairleri arasında gösterilen Karakoç, İslâmî düşünceler ile yoğrulan şiirlerini sürrealizmin etkisiyle okura sunar. Şair, imge yoğunluğu bakımından diğer İkinci Yeni şairleriyle benzerlik gösterirken dini motifleri kullanması yönüyle de farklı olduğu göze çarpar. İslâm peygamberi Hz. Muhammed’in hayatı ve Kur’an-ı Kerim, Karakoç’un şiirlerinin çıkış noktasını oluşturur. Onun “diriliş” fikri dinle yoğrulmuştur. Bu yüzden şiirlerindeki anekdot ve semboller, İslam dini temel alınarak şiirlere yansır. Şiirlerindeki güneş, ay, su, ateş ve gül Karakoç’un şiirlerinde göze çarpan İslâmî motiflerin başında gelir. Güneş, yeniden doğuşu temsil ederken ay, peygamber dönemindeki ortadan ikiye bölünme mucizesiyle şiire yansır. Su, onun şiirlerinde doğumun bereketin arınmanın simgesidir. Ateş özellikle Hz. İbrahim’in ateşle olan imtihanı şeklinde kaleme alındığı görülür. Gül ise hem peygamberle özdeşleştirilip hem de tarihi bazı anekdotlara atıf için kullanılır. Bu semboller şiirlere kültür zenginliği katmakta, okuru birçok alanda düşünmeye sevk etmektedir. Bu semboller, Karakoç’un “diriliş” fikrine hizmet eden motiflerdir. Bu sembollerin dini içerikleri sadece şiirdeki somut görüntüyü değil, İslâm medeniyetinin tarihsel akışı ve gelinmek istenen noktayı çağrıştırır. Türk kültüründeki İslâm’a ait motif ve sembollerin klasik anlamıyla beraber modern, çağdaş görüntüleri de şiirlerde yar alır. Karakoç’un engin bilgi birikimiyle yoğrulmuş dini sembollerin anlamı ve tarihsel boyutları, Karakoç ve şiire dair özgün bir okuma sunar.