Beta Talasemi Majör Hastalarında Renal Fonksiyon Bozukluğunun ve Beta Talasemi Majörde İdrar Neutrofilgelatinase Associated Lipocalin Düzeyinin Değerlendirilmesi


Creative Commons License

Karaman K., Şahin S.

VII. ULUSLARARASI HİPOKRAT TIP VE SAĞLIK BİLİMLERİ KONGRESİ, Elazığ, Türkiye, 3 - 04 Eylül 2021, ss.80-81

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: Elazığ
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.80-81
  • Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Düzenli kan transfüzyonları nedeniyle kalp, karaciğer ve böbrek gibi hayati organlarda ilerleyici demir birikimi görülmektedir. Bu çalışmada hastanemizde izlenmekte olan beta talasemi majörlü hastalarda düzenli kan transfüzyonunun böbreklerde meydana getirdiği ve henüz böbrek yetmezliği bulguları oluşmadan erken böbrek hasarının saptanması için son zamanlarda çeşitli çalışmalarda bir belirteç olarak kullanılabileceği öne sürülen NGAL düzeyinin değerlendirilmesi ve erken böbrek hasarı belirteçlerinden kabul edilen β2M ile sistatin-c ile karşılaştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Beta Talasemi majör hastası olup böbrek taşı, herediter renal familiyal hastalık öyküsü, aktif enfeksiyon, diabetes mellitus, sistemik hipertansiyon, hidronefroz, üriner reflü, tiroid veya paratiroid fonksiyon bozukluğu olan hastalar, çalışma dışı bırakıldı. Çalışma ve kontrol grupları prospektif olarak incelendi. Çalışma grubundan transfüzyon öncesi kan ve idrar örnekleri, kontrol grubundan ise başvuru anında kan ve idrar örnekleri alındı. Bulgular: Çalışmamıza 37 hasta (24 erkek,13 kız) ve 37 çocuk (kronik hastalığı bulunmayan 14 erkek,23 kız) dahil edildi. Çalışma grubunda NGAL (680,034±29,501 10 ng/ml) ve sistatin-c (42,549±4,328 ng/ml) düzeyleri kontrol grubundan (NGAL; 579,322±29,985 ng/ml ve sistatin-c 27,498±3,323 ng/ml) anlamlı olarak (NGAL p:0,019 ve sistatin-c p: 0,008) yüksek bulunmuştur. Kontrol grubunda kreatinin(0,597±0,0155 mg/dl) düzeyi çalışma grubundan (0,471±0,0157 mg/dl) anlamlı olarak (p<0,001) yüksekti. β2M ve üre düzeyleri gruplar arasında anlamlı fark göstermemektedir (çalışma grubu; β2M: 0,269±0,012 mg/l, kontrol grubu β2M: 0,307±0,035 mg/l, p: 0,316 ve çalışma grubu üre: 26,84±1,677 mg/dl kontrol grubu üre: 26,54±0,962 mg/dl, p: 0,878). Gruplar arasında kan basıncı değerleri arasında anlamlı fark yoktu (sistolik kan basıncı çalışma grubu/kontrol gubu 100/104 mmHG diastolik kan basıncı çalışma grubu/kontrol grubu 66/68 mmHG ve p: 0,112 ve p: 0,248). Hem çalışma hem de kontrol grubunda kreatinin; boy ve vücut ağırlığı ile pozitif koreleydi. Çalışma grubunda β2M ve NGAL arasında negatif korelasyon bulunmaktadır. Çalışma grubunda kreatinin ve yaş arasında pozitif korelasyon bulunmaktadır. Çalışma grubunda üre; β2M ve kreatinin ile pozitif koreledir.

81

www.hippocratescongress.com

Sonuç: Bu hastalarda idrar NGAL düzeyi erken böbrek hasarı açısından bir belirteç olarak düşünülebilir. Bulgularımız bu konuda yapılacak geniş ölçekli çalışmalar için yol gösterici olabilir. Teşekkür: Bu çalışma YYÜ Bilimsel Araştırma Projeleri Başkanlığı tarafından TTU- 2017-6008 nolu proje olarak desteklenmiştir. Anahtar Kelimeler: Talasemi Majör, Transfüzyon, NGAL Abstract Aim: we aimed to investigate the effects of regular blood transfusion on the kidneys in patients with beta thalassemia major, and assessment of the NGAL level suggested to be used as a marker in recent studies for the detection of early renal damage before the onset of renal insufficiency and was aimed to compare with β2M and cystatin-c which are accepted by early renal damage markers. Patients and Methods: Patients with Beta Thalassemia major disease who had; kidney stones, hereditary renal familial disease, active infection, diabetes mellitus, systemic hypertension, hydronephrosis, urinary reflux, thyroid or parathyroid function were excluded. The study and control groups were examined prospectively. Blood and urine specimens were taken from the study group before transfusion and blood and urine specimens were taken from the control group at the time of application. Blood and urine specimens were stored at -80 ° C after centrifugation for 10 minutes at 4000 rpm. Results: The study included 37 patients (24 male, 13 female) and 37 children (14 male, 23 female without chronic disease). NGAL (680,034 ± 29,501 ng/ml) and cystatin-c (42,549 ± 4,328 ng/ml) levels were significantly higher in the study group than in the control group (NGAL, 579,322 ± 29,985 ng/ml and cystatin-c 27,498 ± 3,323 ng/ml NGAL p:0,019 and Cystatin-C p: 0,008). In the control group, creatinine 12 (0,597 ± 0,0155 mg/dl) level was significantly higher than the study group (0,471 ± 0,0157 mg/dl) (p <0,001). β2M and urea levels did not differ significantly between groups (study group: β2M: 0,269 ± 0,012 mg/l control group β2M: 0,307 ± 0,035 mg/l, p: 0,316 and study group urea: 26,84 ± 1,677 mg/dl control group urea: 26,54 ± 0,962 mg/dl, p: 0,878). There is a negative correlationbetween β2M and NGAL in the study group. There is a positive correlation between NGAL and ferritin in study group. There is a positive correlation between creatinine and age in the study group. Urea in the study group; correlates positively with β2M and creatinine. In the control group, age showed a negative correlation with urea and positive correlation with creatinine. Conclusion: In Beta Thalassemia major patients renal damage can occur due to regular blood transfusion. Urinary NGAL levels in these patients may be considered as a marker for early renal injury. Our findings may provide guidance for large-scale studies in this area. Keywords: Thalassemia Major, Transfusion, NGAL