Gingival Biyotipin Belirlenmesinde Kullanılan İki Farklı Ölçüm Tekniğinin Güvenirliklerinin Değerlendirilmesi

Ayhan Alkan E., Alkan Ö., Kaya Y., Keskin S.

Türkiye Klinikleri, cilt.22, sa.1, ss.42-47, 2015 (Hakemli Dergi)

  • Yayın Türü: Makale / Tam Makale
  • Cilt numarası: 22 Sayı: 1
  • Basım Tarihi: 2015
  • Dergi Adı: Türkiye Klinikleri
  • Sayfa Sayıları: ss.42-47
  • Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Özet

Amaç: Bu araştırmanın amacı gingival biyotipin belirlenmesinde sık kullanılan periodontal sondlama (PS) ve transgingival sondlama (TGS) tekniklerinin güvenirliklerinin karşılaştırılmasıdır.

Materyal-Metod: Araştırmaya periodontal olarak sağlıklı 182 bireye ait 2184 maksiller ve mandibuler anterior diş dahil edilmiştir. PS tekniğinde gingival sulkusa yerleştirilen periodontal sondun görünürlüğüne göre gingival biyotip ince veya kalın olarak belirlenmiştir. Endodontik spreader ve dijital kumpas kullanılarak yapılan TGS tekniğindeyse dişeti kalınlığı 1mm ve daha az ise ince, 1mm’den fazla ise kalın biyotip olarak sınıflandırılmıştır. İki tekniğin sınıflandırma performanslarını değerlendirmede kullanılan Ki-Kare testini takiben genel doğruluk oranı hesaplanmıştır.

Bulgular: TGS tekniğinde kalın biyotipe sahip dişlerin % 96,9’nun PS tekniğinde de kalın biyotipe sahip olduğu, TGS tekniğinde ince biyotipe sahip dişlerinse %77,4’nün PS tekniğinde de ince biyotipe sahip olduğu görülmüştür. İnce biyotipe sahip ancak dişeti kalınlığı 0.8 mm’den az olan dişlerin % 94,9’nun; 0.8-1.0 mm arasında olan dişlerinse %42,5’nin gingival biyotipi PS tekniğiyle de ince olarak sınıflandırılmıştır. Dişeti kalınlığı 0.8 mm’den az olanlardaki ve 0.8-1 mm arasında olanlardaki doğru sınıflandırma oranı birbirinden istatistik olarak farklı bulunmuştur (p<0.01). Alt-üst çene için değerlendirildiğinde TGS tekniğinde ince biyotipe sahip maksiller anterior dişlerin %62,6’sının, mandibuler anterior dişlerinse %83,8’nin PS tekniğinde de ince biyotipe sahip olduğu belirlenmiştir.

Sonuç: İki teknikde sınıflandırmalar için genel doğruluk oranı %84,6 olarak belirlenmiştir. Kalın biyotipe sahip dişlerle, dişeti kalınlığı 0.8mm’den az olan dişlerde TGS ve PS teknikleriyle benzer sonuçlar elde edildiği, 0.8-1.0 mm arasında olan dişlerdeyse iki teknik arasındaki uyumun daha az olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler: Gingival biyotip, Periodontal sondlama, Transgingival sondlama

Abstract

Aim: The present study aimed to compare the reliability between periodontal probing (PP) and transgingival probing (TGP), which are the most frequently used techniques to determine gingival biotype.

Material-Method: The study comprised 2,184 maxillary and mandibular anterior teeth of 182 periodontally healthy individuals. In PP technique, gingival biotype was identified as thin or thick according to the visibility of periodontal probe, which was placed into the gingival sulcus. In TGP technique, which was performed using endodontic spreader and digital compass, gingival biotype was classified as thin in case gingival thickness was smaller than 1 mm and as thin in case gingival thickness was larger than 1 mm. Overall accuracy rate was calculated after Chi-square test, which was performed to assess classification performance of each technique.

Results: It was determined that 96.9% of the teeth with thick gingival biotype in TGP technique had thick biotype also in PP technique; likewise, 77.4% of the teeth with thin gingival biotype in TGP technique had thin biotype also in PP technique. With regard to the thin gingival biotype determined in TGP, 94.9% of the teeth with gingival thickness less than 0.8 mm and 42.5% of the teeth with gingival thickness of 0.8-1.0 mm were classified as thin also in PP technique. Accuracy rate of classification was found statistically different between the teeth with gingival thickness less than 0.8 mm and 0.8-1 mm (p<0.01). When evaluated for maxillary and mandibular teeth, it was determined that 62.6% of maxillary anterior teeth and 83.8% of mandibular anterior teeth that had thin biotype in TGP technique had also thin biotype in PS technique.

Conclusion: According to the data from the present study, overall accuracy rate of classification for both techniques was 84.6%. Although similar results were obtained with TGP and PP techniques for the teeth with thick biotype and the teeth with gingival thickness less than 0.8 mm, it was determined that coherence was lower between the two techniques for the teeth with gingival thickness of 0.8-1.0 mm.

Key words: Gingival biotype, Periodontal probing, Transgingival probing