Akademik Veri Yönetim Sistemi
XIV. TÜRK ORTODONTİ DERNEĞİ SEMPOZYUMU, Eskişehir, Türkiye, 2 - 04 Kasım 2015, ss.213
Amaç: Bu araştırmanın amacı gingival biotipin belirlenmesinde sık kullanılan periodontal sondlama (PS) ve transgingival sondlama (TGS) tekniklerinin güvenirliklerinin karşılaştırılmasıdır.
Materyal-Metod: Araştırmaya periodontal olarak sağlıklı 182 bireye ait 2184 maksiller ve mandibuler anterior diş dahil edilmiştir. PS tekniğinde gingival sulkusa yerleştirilen periodontal sondun görünürlüğüne göre gingival biotip ince veya kalın olarak belirlenmiştir. Endodontik spreader ve dijital kumpas kullanılarak yapılan TGS tekniğindeyse dişeti kalınlığı 1mm ve daha az ise ince, 1mm’den fazla ise kalın biotip olarak sınıflandırılmıştır. İki tekniğin sınıflandırma performanslarını değerlendirmede kullanılan Ki-Kare testini takiben genel doğruluk oranı hesaplanmıştır.
Bulgular: TGS tekniğinde kalın biotipe sahip dişlerin % 96,9’nun PS tekniğinde de kalın biotipe sahip olduğu, TGS tekniğinde ince biotipe sahip dişlerinse %77,4’nün PS tekniğinde de ince biotipe sahip olduğu görülmüştür. İnce biotipe sahip ancak dişeti kalınlığı 0.8 mm’den az olan dişlerin % 94,9’nun; 0.8-1.0 mm arasında olan dişlerinse %42,5’nin gingival biotipi PS tekniğiyle de ince olarak sınıflandırılmıştır. Dişeti kalınlığı 0.8 mm’den az olanlardaki ve 0.8-1 mm arasında olanlardaki doğru sınıflandırma oranı birbirinden istatistik olarak farklı bulunmuştur (p<0.01). Alt-üst çene için değerlendirildiğinde TGS tekniğinde ince biotipe sahip maksiller anterior dişlerin %62,6’sının, mandibuler anterior dişlerinse %83,8’nin PS tekniğinde de ince biotipe sahip olduğu belirlenmiştir.
Sonuç: İki teknikde sınıflandırmalar için genel doğruluk oranı %84,6 olarak belirlenmiştir. Kalın biotipe sahip dişlerle, dişeti kalınlığı 0.8mm’den az olan dişlerde TGS ve PS teknikleriyle benzer sonuçlar elde edildiği, 0.8-1.0 mm arasında olan dişlerdeyse iki teknik arasındaki uyumun daha az olduğu görülmüştür.