Akademik Veri Yönetim Sistemi
SILK ROAD 3rd International Scientific Research Congress, Samarqand, Özbekistan, 6 - 08 Mart 2024, ss.389-397
Killi zeminler temel veya dolgu malzemesi olarak kullanıldığında şişme, oturma ve dayanım sorunlarına yol açabilmektedir. Düşük dayanımlı zeminlerin (örneğin yüksek plastisiteli kil) mekanik özelliklerinin iyileştirilmesi geoteknik mühendisliğinin ana dallarından biridir. Yapıların yeterince sağlam bir zemin üzerine kurulmasını sağlamak için stabilizasyon tekniklerinin benimsenmesi yaygın bir uygulamadır. Killi zeminlerin geoteknik özelliklerinin iyileştirilmesinde en sık tercih edilen yöntemlerden biri kimyasal stabilizasyondur. Killi zeminlere puzolanik özelliğe sahip malzemenin çeşitli oranlarda ilave edildiği bu yöntem ile plastisite, basınç, şişme ve dayanım gibi geoteknik özelliklerin iyileştirilmesi amaçlanmaktadır. Bu yöntem; kolay uygulanabilir, ekonomik ve katkıların çoğunun çevre dostu olması nedeniyle günümüzde çok fazla tercih edilmektedir. Killi zeminlere farklı puzolanlar katılarak başarılı bir stabilizasyon sonrasında oluşan dokusal değişimler sonucunda zeminin kompaksiyon parametreleri olarak adlandırılan optimum su içeriği ve maksimum kuru birim ağırlığı değişmektedir.
Bu çalışmada, farklı tür ve oranda kullanılan katkı malzemelerinin yüksek plastisiteli bir kilin kompaksiyon parametreleri üzerindeki etkileri incelenmiştir. Bu amaçla katkı malzemesi olarak sönmüş kireç, silis dumanı ve uçucu külün değişik oranlarda kullanıldığı katkılı örnekler hazırlanmış ve bu örnekler üzerinde standard Proktor deneyleri gerçekleştirilmiştir. Sonuç olarak; katkı ilavesi ile killi zeminin optimum su içeriği artarken maksimum kuru yoğunluğu azalmıştır. Kullanılan katkılar içerisinde, kil zeminin kompaksiyon parametreleri üzerinde en etkili katkının kireç olduğu belirlenmiştir.