YEREL BİBER ÇEŞİDİ: GAZİANTEP BİBERİ


Tatar M., Pınar H., Şensoy S.

Euroasia Journal of Mathematics, Engineering, Natural & Medical Sciences , cilt.7, sa.11, ss.58-63, 2020 (Hakemli Dergi)

Özet

Biber Türkiye’de olduğu gibi tüm dünyada tüketimi fazla olan sebze türleri arasında önemli bir yere sahiptir. Biberin açık alan veya örtü altında olmak üzere yetiştiriciliği yapılmaktadır. Dünyada biber üretiminde toplam 709 150 ha alanda 16 023 500 ton biber üretimiyle Çin ilk sırayı alırken; 136 132 ha alanda 2.379 736 ton üretimiyle Meksika ikinci sıradadır. Türkiye ise 2 072 132 ton biber üretimini 96 000 ha alanda gerçekleştirmektedir. Bu değerle dünyadaki toplam biber üretiminin %6’sını karşılamaktadır. TÜİK, (2018) verilerine göre toplam kırmızıbiber üretim miktarı 179 264 ton olup bunun yaklaşık %35.28 Ş.urfa, %30.62’sını G.antep, Kilis %16.45, K.maraş %9.82 ile Hatay %1.94 gelmektedir. Ülkemizin sebze yetiştiriciliğine uygun iklim yapısının olması, özellikle bölgelerdeki iklim farklılığı çok sayıda biber genotip ve tiplerin oluşmasını sağlamıştır. Gaziantep (GB) biberinin kendine has tat ve aroması, zengin besin içeriğinin olması ve bölge halkı tarafından çok talep görmesi nedeniyle yörede yoğun olarak üretilmekte ve yöre dışındaki pazarlara da biber gönderilmektedir. Kurutmalık biber de yerel tiplerden oluşmakta ve özellikle pul biber yapımında buna bağlı çeşitli şekillerde (salçalık, sanayilik, kurutmalık vb.) kullanımı bu ürünlerin bölge dışına pazarlanarak bölge ekonomisine ayrı bir katkı sağlamaktadır. Islah edilmiş bir örnek çeşitlerin, popülasyon formundaki yerli çeşitlerin yerine geçmesi, çiftçinin istediği kadar verim elde edememesi, popülasyondan dolayı verim ortalamaları düşük olması, bölgeye yeni çeşitlerin girmesiyle eski çeşitler veya popülasyonlar kaybolma tehlikesiyle karşı karşıya olması, yöre biberinin varlığını günümüze kadar sürdürebilmiş olması bu materyalin tüm biyotik ve abiyotik stres faktörlerine dayanıklı olabileceğini de göstermiştir. GB yerel biber tiplerinin yüksek sıcağa ve kurağa dayanım başta olmak üzere birçok özelliğe ve yöreye gerçekten çok iyi uyum sağlamış olması bölge ve çevresinde sevilerek tüketilmesine ve bu bitkisel materyalin değerlendirilmesine olanak sağlamaktadır. Özellikle yerli çeşitlerde ve ticari bakımdan önemli sebze türleri üzerine çalışmalar yapılması gerekmektedir. Bu nedenle bu gibi genotiplerin korunması ve ıslahı önemli bir zorunluluk olarak karşımıza çıkmaktadır. Böylelikle gen kaynaklarımızın zenginleşmesi ile ülkemizde büyük eksikliği bulunan yerli çeşitlerin üretiminin artışına ciddi katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Pepper vegetable species from all over the world as it is with more consumption in Turkey has an important place. It is grown in open field or under cover. While China takes the first place in pepper production in the world with 16 023 500 tons of pepper production in a total area of 709 150 hectares; Mexico ranks second with a production of 2,379 736 tons on an area of 136 132 ha. Turkey is carrying out the production of 2,072,132 tons of pepper in the area of 96 000 ha. With this value, it meets 6% of the total pepper production in the world. According to the data of TURKSTAT (2018), the total red pepper production amount is 179 264 tons, of which approximately 35.28% Ş.urfa, 30.62% G.antep, Kilis 16.45%, K.maraş 9.82% and Hatay 1.94%. The climate structure suitable for vegetable cultivation in our country and especially the climate difference in the regions has led to the formation of many pepper genotypes and types. Gaziantep (GB) pepper is intensely produced in the region due to its unique taste and aroma, rich nutritional content and high demand by the people of the region, and pepper is sent to markets outside the region. Dried pepper is also made up of local types, and the use of various forms (paste, industrial, dried, etc.) in the production of chili peppers makes a separate contribution to the regional economy by marketing these products outside the region. The fact that the cultivated varieties are replacing the indigenous varieties in the form of a population, the farmer cannot obtain as much yield as they want, the average yield is low due to the population, the old varieties or populations are in danger of disappearing with the introduction of new varieties in the region, the local pepper has been able to survive until today. It has also shown that it can be resistant to all biotic and abiotic stress factors. The fact that GB local pepper types have adapted very well to many characteristics, especially resistance to high heat and drought, and the region, enables them to be consumed in and around the region and to evaluate this plant material. It is necessary to work on especially domestic varieties and commercially important vegetable types. Therefore, conservation and breeding of such genotypes is an important necessity. Thus, it is thought that the enrichment of our gene resources will make a serious contribution to the increase in the production of local varieties that are lacking in our country